رهپویان کوثر

ضمن تشکر از شما که این فرصت را فراهم کردید عرض کنم که خوب من از بچگی علاقه مند بودم به این حوزه و شهدا و خودم را مدیون شهدا می دونم و با توجه به اینکه در یک خانواده مذهبی هم رشد کردم علاقه مند شدم به این حوزه و زمانی که  سال اول دبیرستان بودم  توسط معلم پرورشی خانم سلامی خواهر شهید حسین سلامی با کتاب حرمان حور(سرگذشت شهید احمدرضا احدی) آشنا شدم و نقطه عطفی شد در زندگی من که سال‌های بعد گرایش پیدا کنم و میل داشته باشم که در این حوزه قلم بزنم و قدم بردارم و کتاب هایی که مطالعه می‌کردم خیلی تاثیرگذار بود، تا اینکه تمامی کتاب‌هایی که نوشتم در حوزه ادبیات پایداری و حوزه مقاومت و مدافعین حرم بود.

بعد از این که مسئله کرونا پیش آمد و جانفشانی های طلبه ها و محجور ماندن و در حقیقت مظلومیت کارها و فداکاری‌های که طلبه‌ها درغسالخانه ها انجام می دادند وکارهای جهادیشون...تصمیم گرفتم که اولین کتاب‌ها در زمینه حوزه سلامت با نام های «ایستاده درروزهای ابری» و« ایستاد در مه » که به ماجرای جهادگری های طلاب خواهر همدان در عرصه سلامت و تغسیل اموات کرونایی هست می پردازد رو به رشته تحریر درآورم.

 

 

نتیجه ای که بنده به اون رسیدم اینه که خیلی از طلبه ها به مسائل آموزشی بیشتر اهمیت می دهند. با توجه به اینکه بنده هم خودم جزء طلاب ممتاز بودم و معدلم انقدر بالا بود که بدون آزمون وارد سطح ۳ شدم سعی می کردم در کنار رسیدگی به فرزند و رسیدگی به زندگی، خوب درس بخوانم و هم اینکه فعالیت‌های فرهنگی انجام بدهم، این مسئله را من در بین طلاب دیگر خیلی کمتر می‌دیدم بیشتر مسائل آموزشی و مقاله های پژوهشی انجام می ‌دادند و به این خاطر من احساس کردم که یکی از رسالت‌های من این هست  که وارد این عرصه بشوم.  کار فرهنگی طلاب هر چند سخت هست اما بیشتر دیده می شود و دانش‌آموختگانی که دارند این کار را انجام می‌دهند  اهمیت دارد این مسئله که یک طلبه با چندین طرح فرهنگی وارد عرصه شود اگر خودش بخواهد. و افتخار داشتم  اولین بانوی طلبه نویسنده در شهرستان ملایر باشم که این کارو انجام دادم و خوب میدونین که همیشه اولین ها کارها سختی زیادی دارند اما خدا خودش کمک کرد عنایت کرد و شهدا همراهم بود.

 

من به عنوان مادر، همسر، ودر عین حال شاغل هم هستم و به عنوان معاون محتوای مدرسه علمیه حضرت فاطمه الزهرا سلام الله علیها، امور مالی، امور فرهنگی و هم امور پژوهشی را برعهده دارم و دوست دارم  به بهترین نحو این کارها را انجام بدهم. خب به نطر من اگر برنامه ریزی و علاقه باشد هیچ کاری غیر ممکن نیست. شاید خودم از خیلی از تفریحاتی که مربوط به خودم هست گذشتم و در طول شبانه روز ۲ساعت استراحت کردم ولی کارهام رو به نحو احسنت انجام دادم. و طوری برنامه ریزی کردم که زندگی آرام و پر نشاطی برای بچه هایم باشد و به کارهای بیرون خانه هم برسم. من احساس می کنم طلابی که اعتراض دارند نمیخواهند به  خودشون سختی  بدهند و اگر سختی بکشند و یک مقدار شرایط سخت  را تحمل بکنند به  تمام اهداف خود می تونند برسند ولی اگر همه چیز در رفاه و آرامش آسایش کامل قرار باشد به نظر من ممکن نیست آدم به جایی برسد و  بارها شنیده ایم نابرده رنج گنج میسر نمی شود ولی با برنامه ریزی و صبر میشه موفق شد.

از سختی های کارتان بگویید.

انتظار شما از کانون دانش آموختگان چیست؟

آیا فکر می کنید اگر در یک استان بزرگ یا مرکز استان بودید اقبال بیشتری داشتید؟

من دو بار به عنوان پژوهشگر نمونه انتخاب شدم یک بار سال ۹۵یا ۹۶ بود و یکبار هم سال ۹۹.

 وافتخار اینو داشتم که مقاله ای ضمن نامه ای که حضرت آقا خطاب به جوانان غربی داشتند رو نوشتم و یکی هم چالش‌های انقلاب اسلامی در مقابله با استکبار جهانی و ایجاد تمدن اسلامی.